2024.09.20 - Onet (Poland) - Interview with Duff

Przeżył horror. Pękła mu trzustka. Dawano mu kilka miesięcy życia

Duff McKagan to ikoniczny basista Guns N’ Roses, były członek Velvet Revoler i jeden ze współpracowników Iggy’ego Popa. Muzyk z powodzeniem od lat rozwija się także jako artysta solowy. Już niebawem, bo 13 października zagra w warszawskiej Stodole w ramach trasy promocyjnej swojego ostatniego albumu "Lighthouse". W rozmowie z Onetem gwiazdor rocka przyznał, że uwielbia przyjeżdżać do Polski. Zdradził przy okazji, że ma świadomość tego, co dzieje się politycznie w naszym kraju. Mocno doświadczony przez życie McKagan szczerze opowiedział również o horrorze, jakim było dla niego uzależnienie od alkoholu i narkotyków, które nieomal kosztowało go życie.

Kamil Dachnij

Muzyk w rozmowie z Onetem przyznał, że uwielbia przyjeżdżać do naszego kraju i docenia entuzjazm polskich fanów rocka
60-letni basista przyznał, że po dwuletniej trasie z Guns N' Roses bardzo potrzebował odpoczynku
McKagan odniósł się do swoich problemów z używkami, które niemal go zabiły w 1994 r., gdy pękła mu trzustka
McKagan krytycznie ocenił sytuację polityczną w USA. Podkreślił, że zaobserwował w Polsce podobną sytuację, w której dwie największe partie nienawidzą się wzajemnie
Duff McKagan zagra 13 października solowy koncert w warszawskiej Stodole

Kamil Dachnij: Grasz kolejny koncert w Polsce, ale tym razem przyjeżdżasz z solowym repertuarem. Jak ci się występuje przed polskimi fanami? Różnimy się w zachowaniu od reszty świata, czy jednak kraj nie ma znaczenia?

Duff McKagan: Wiesz, co zauważyłem, jeśli chodzi o Polskę? Mówiłem to już zresztą w innym wywiadzie, ale nie powtórzę tych słów, tylko dlatego, że jesteś Polakiem. W ciągu mojej kariery, trwającej 40 lat czy coś, zwiedziłem cały świat i mogłem zaobserwować, jak zachowują się fani muzyki. I polscy fani są super wkręceni w rocka. Bardziej niż większość krajów, jakie przychodzą mi na myśl. Nie mam pojęcia, co wydarzyło się w Polsce i czemu tak kochacie muzykę na żywo, ale wasz kraj jest naprawdę świetnym miejscem do koncertowania. I nie tylko w ramach występów Guns N’ Roses.

W 2019 r. zagrałem u was pierwszy koncert mojej trasy koncertowej związanej z albumem "Tenderness". Miałem u swojego boku zespół Shootera Jenningsa, ale nie byłem pewny, czy ten rodzaj muzyki zostanie dobrze przyjęty w Polsce. I co? Ludzie znali wszystkie teksty moich piosenek! Nawet płakali. Pomyślałem wtedy: "może grajmy w Polsce cały czas". Polscy fani rocka to maniacy.

Myślę, że możemy nazwać cię pracoholikiem. Twoja dyskografia jest obszerna. Oprócz Guns N' Roses masz na swoim koncie albumy z takimi zespołami jak Velvet Revolver czy Loaded. Robisz solowe rzeczy. Czy myślisz, że czasem zwolnienie tempa byłoby dobre, czy po prostu lubisz tak działać?

To lato było pierwszym momentem, gdy nie pracowałem. Właściwie nie pamiętam, kiedy ostatni raz mogłem tak odpocząć. Mogłem pójść ze swoją żoną na koncerty. Zobaczyliśmy chociażby The Rolling Stones i Metallikę. Byliśmy na południu Francji w ramach naszej 25. rocznicy małżeńskiej. Po dwuletniej trasie z Gunsami potrzebowałem, by moje ciało odpoczęło. Udało się, więc teraz jestem gotowy na trasę promującą "Lighthouse". I to jest świetna sprawa, bo mam szansę zagrać trochę inne występy niż z Gunsami.

Co motywuje cię do pisania nowych piosenek? Żyjemy od dawna w epoce nostalgii, więc fani na koncertach wolą słuchać stare piosenki. A ty możesz je grać i mieć przyjemną emeryturę.

Tak, mógłbym sobie grać stare kawałki Gunsów, osiadając na laurach, jak to mówią. Ale nie po to zostałem muzykiem. Jestem twórcą piosenek od 14. roku życia. I cały czas je piszę. Jest to coś, co mnie napędza. Uwielbiam eksplorować różne syntezatorowe, gitarowe czy perkusyjne brzmienia. Będę robił to do końca życia.

No właśnie, twórcą. Nagrałeś aż 60 piosenek podczas sesji do "Lighthouse". Jakim cudem byłeś w stanie wybrać 11 piosenek na album? Wydaje się to niemożliwe.

Mógłbym w tej chwili wydać dwa kolejne albumy. Co do "Lighthouse", wiedziałem, że mam numer otwierający i zamykający. Kluczem było pomyślenie, co dać pomiędzy. A miałem sporo utworów do wyboru, by opowiedzieć pewną historię. Od tamtego czasu nagrałem jeszcze więcej kompozycji. Teraz mam jakoś z 75.

O matko.

Tak, ciągle coś dodaję. Mam własne studio, które znajduje się jakieś cztery minuty od mojego domu, więc jak coś mi wpadnie do głowy, to idę to nagrać. Doszło do tego, że nawet czasami o nich zapominam, tyle ich jest.

Czy masz jakieś piosenki, które są dla ciebie trudne do zagrania na żywo?

Piosenki do "Lighthouse", które nagrałem samodzielnie podczas pandemii koronawirusa, stanowią pewne wyzwanie. Z racji, że nie miałem wtedy do pomocy innych muzyków, to umieściłem w nich tyle chórków, że wyszła właściwie z tego mała orkiestra. Jeśli miałbym zebrać zespół, który to odegra, to wszyscy musieliby być wokalistami. Trudną technicznie sprawą jest właśnie, by to wszystko odpowiednio odtworzyć na koncertach. Nie możesz podkręcić głośność do 11 i zasuwać z tą muzyką. Musisz wykazać się pewną finezją. To fajne wyzwanie.

Jako nastolatek, kiedy patrzyłem na ciebie, widziałem punkowca z rebelianckim nastawieniem. Teraz, po tylu latach, widzę w tobie również dość kruchego faceta. Czy nie bałeś się pokazać światu swojej bardziej wrażliwej strony?

Dorastałem w pierwszej fali punk rocka pod koniec lat 70. Wtedy byłem dzieciakiem, ale nauczyłem się, że punk rock opierał się na prawdzie. Zespoły, które lubiłem, opowiadały prawdę. I czuję, że to samo robię w swoich piosenkach. To może wydawać się emocjonalne, ale takie jest życie. Nie boję się eksplorować tego lirycznie. I jeśli mam odpowiednią melodię, to idę w to. To jest właśnie dla mnie punk rock.

Zawsze zastanawiam się, czy rockman taki jak ty, który odniósł ogromny sukces, żałuje czegoś w swojej karierze. A może jednak akceptujesz, że przeszłość to przeszłość i po prostu idziesz dalej.

Udało mi się pokonać uzależnienie od alkoholu i narkotyków wiele lat temu. Miałem wtedy z 30 lat. Używki sprawiły, że nie pamiętam grania wielu dużych koncertów. Wolałbym być bardziej trzeźwy w 1992 r. i 1993 r., gdy z Gunsami przejechaliśmy większość świata.

Ale czy żałuję, że tyle piłem i ćpałem? Raczej nie. Wiesz dlaczego? Bo nauczyło mnie to jak żyć pełnią życia. Co robię od czasu, gdy porzuciłem używki.

Oczywiście pewnych rzeczy nauczyłem się w bolesny sposób. Ale każdy z nas na różne sposoby doświadczył trudności życia. I dzięki temu, że jestem trzeźwy od tak dawna, staram się niczego nie żałować. Wziąłem odpowiedzialność za swoje zachowania. Rozmawiałem z ludźmi, którzy stykali się ze mną w stanie nietrzeźwości. I po tym poszedłem dalej.

Jak trudno jest pozostać trzeźwym po pokonaniu uzależnienia od narkotyków i alkoholu? Dave Gahan z Depeche Mode nie może nawet łyknąć kropli wina.

Dla mnie to nie jest trudne. Może pierwszy rok był ciężki, bo myślałem na zasadzie "O, może wrócę do picia?". Ale minęło i w sumie nawet o tym nie rozmyślam. Wiesz, jak wyglądało moje życie, gdy byłem uzależniony? To był horror [W 1994 r. Duff trafił do szpitala. Jego trzustka pękła od spożywania alkoholu, przez co muzyk doznał wewnętrznych oparzeń trzeciego stopnia. Lekarz pierwszego kontaktu obawiał się, że Duffowi zostało zaledwie kilka miesięcy życia, ale szczęśliwie gwiazdor dostał drugą szansę — przyp.red].

Za nic w świecie nie chciałbym do tego wrócić. W ogóle mnie nie ciągnie do alkoholu czy narkotyków. Ludzie piją wokół mnie, ale nie przeszkadza mi to. Moje życie jest teraz tak dobre, że nie chcę tego spi***zyć.

Jak więc po tylu latach oceniasz swój pierwszy album solowy,"Believe in Me"? Powiedziałeś, że nagrałeś go mocno napruty.

Byłem tak naćpany, że słychać to po moim głosie. Ciągle krzyczałem, bo miałem kokainę w gardle. To jest dobra migawka tego, jak wyglądało wówczas moje życie. Chaotyczne i p***bane. Cieszę się, że to nagranie istnieje, bo jest dla mnie przypomnieniem: "Nie rób tego więcej. Bądź lepszym wokalistą i gitarzystą". To było 31 lat temu, więc dawno temu. Szalona sprawa, jak o tym pomyślę.

Bardzo ciekawi mnie jedna rzecz. Jaka była twoja reakcja, gdy Bob Dylan wyznał "Wall Street Journal", że "Chip Away" ma dla niego "głębokie znaczenie"? Nick Cave kiedyś wspominał spotkanie z nim. Dylan powiedział mu, że lubi jego rzeczy. Cave był tym tak zaskoczony, że nawet nie zdążył nic odpowiedzieć.

To było na zasadzie "co jest k***a"? Siedziałem w domu i nagle mój telefon zacząć buczeć jak szalony. Przyjaciele pisali do mnie: "Widziałeś to z Dylanem? Co do cholery!". Nie wiedziałem, o co chodzi. No i jak przeczytałem newsa, to nie wierzyłem własnym oczom. Do tej pory brakuje mi właściwie słów. Dla mnie jako twórcy piosenek trudno o lepszą pochwalę. Dylan jest przecież na szczycie w tej kwestii. Wysłałem mu nawet list z podziękowaniami, który dołączyłem do albumu "Tenderness". Nie wiem, czy dotarł do niego. Spotkałem się potem z jego synem, Jakobem. Powiedział mi, że Dylan ceni moją twórczość. To jest szalone.

Axl nie był zazdrosny?

Axl był akurat jedną z pierwszych osób, które do mnie napisały, gdy wyskoczyła akcja z Dylanem. Widać było, że się cieszył.

Zmienię trochę temat. Czy obejrzysz debatę Kamali Harris i Donalda Trumpa? [Wywiad odbył się 10 września, na kilka godzin przed tym wydarzeniem — przyp. red]. Co myślisz o obecnej sytuacji w amerykańskiej polityce? Coś cię martwi?

Akurat mam zaplanowane próby pod kątem trasy, ale wiem, że moja żona ma oglądać debatę. Może wyjdę ze studia, by popatrzeć trochę na to. Ale to wszystko wygląda dla mnie jak sportowa rywalizacja, a nie debata polityczna.

Dwie drużyny nienawidzą się wzajemnie. Znasz to pewnie z autopsji, bo to samo dzieje się w Polsce. Skąd to wiem? Mam zasadę, że jak przyjeżdżam do danego kraju, to lubię się czegoś o nim dowiedzieć. Dzięki temu zaznajomiłem się z tym, jak wygląda wasza scena polityczna, czy węgierska.

Mam ogólne wrażenie, że ostatnimi czasy zwykła przyzwoitość poszła w zapomnienie. I nienawidzę tego. Jestem mężem i ojcem. I uważam, że przyzwoitość to jest piękna sprawa. W Ameryce przestałem oglądać naszą telewizję gdzieś około 2015 r. Wolę włączyć BBC News, gdzie nie nadają ciągle o Trumpie.

Winę ponoszą też media społecznościowe. Ogłupiają ludzi. Wszystko opiera się na terminach jak "zamknijcie ją" czy coś w tym stylu. Nie zamierzam reagować na takie sytuacje.

Czy masz jakieś plany na przyszłość? Co będzie dalej?

Guns N’ Roses przygotowuje pewne rzeczy, ale to zostanie ogłoszone w odpowiednim czasie. Będę tak zajęty, że cieszę się z odpoczynku, który ostatnio miałem. Moje ciało czeka ostra harówka.